मे महिन्याचा शेवटचा आठवडा,... तारीख.. कोणाला माहित.... तरीही काय फरक पडणार होता तारीख जाणून. ना तारीख माहित , ना वार .... त्यात सकाळ होतं होती. आकाश तर आधीच जागा झालेला. घड्याळात न बघताच हल्ली त्याला वेळेचाही अंदाज बांधता यायचा. यावेळेसही त्याने अंदाज लावला. पहाटेची ६:१५ ते ६:३० ची वेळ... डोंगर -दऱ्यात रात्रीची वस्ती असली कि सूर्य देवाची पहिली किरणे अंगावर घेणं आलेच. आकाश तर कधी पासून सूर्य देवाची वाट पाहत होता. उंच ठिकाणी उभा होता... गेल्या १०-१५ मिनिटांपासून. आज उशीरच झाला ना.... सूर्यदेवाला... आकाश मनातल्या मनात बोलला. आभाळात नजर फिरवली त्याने. समोरचे आभाळ रिकामंच होतं. पाठीमागे पहिले त्याने, मागे काही काळ्या ढगांच्या रांगा लागलेल्या... आभाळ भरेल एवढे नाही.... तरी सूर्य झाकावा इतके त्याचे अस्तित्व. थोडासा छान गार वारा, आकाश मनोमन हसला ते बघून... पटकन त्याने एक क्लिक केले. " वाटलं नव्हत.... तरी यंदा लवकर आलास मित्रा... " आकाश त्या ढगांकडे पाहत म्हणाला. " एकटे बडबड करणाऱ्या माणसांना आमच्याकडे वेडं म्हणतात... " सुप्रीचा मागून आवाज आला. आकाश शेजारीच येऊन उभी राहिली. " काय करतो आहेस ... आणि असा एकटा का बडबडतो आहेस.. " आकाशने त्या काळ्या ढगांकडे बोट दाखवलं. " मित्र !!..... पाऊस यंदा लवकर आहे बघ ...... आलाच ना भेटायला मला ... " आकाश अजूनही त्याकडेच पाहत होता.
" Welcome back !! ....My friend !! "
============================== ==============================
" Yo !! " आजीला काहीच कळलं नाही. " काय गं हे Yo !! " आजी तिच्या सारखंच , तिने बोटांनी काहीतरी केलं होते , तसे चाळे करण्याचा प्रयत्न करत होती .
" अगं आजी तस नाही ग... मी दाखवते ... " आजीला तिने कशी बोटे करायची ते दाखवलं.
" Yo ... म्हणजे yes ... ती एक style असते बोलण्याची.... Yo... " आजीला तिने explain केले.
" ते मरू दे..... किती वाळली आहेस ... खातेस कि नाही काही...... कॅमेरा दिसत नाही तो तुझा ... विसरलीस कि काय ... ",
" आहे ग सगळं माझं त्या बॅग मध्ये .... " थोडा pause घेतला तिने बोलताना
" चल आजी... निघते मी .. " आजीने तिचा हात पकडला.
" कालच आलीस ना .. पुन्हा कुठे निघालीस... " थोडा वेळ आजीकडे बघत तशीच उभी होती ती. मग आजीच्या शेजारी बसली.
" आजी !! ..... माहित आहे ना तुला.. नाही करमत मला इथे... " ,
" थांब ना.. का भटकत असते अशी... इतके छान घर आहे इथे... माझं घर आहे... नाहीतर गावाला वाडा आहे आपला. आई-वडील , असे आहेत कि शोधून सापडणार नाहीत... तरी .... " ,
" थांब आजी... " तिने आजीचं वाक्य मधेच तोडलं. " मी आधीही सांगितलं आहे तुला... नको अडवत जाऊ मला... तरी जेव्हा जेव्हा येते तुझ्याकडे , तेच तेच सारखं तुझं ... " ,
" अगं पण .... " ,
" आजी .. मी येते ना तुला भेटायला .... वेळ काढून... ",
" हो का ..... मग सांग.. तुझ्या बापाला ... कधी गेलेली शेवटचं भेटायला ... नाही आठवत ना ... ते जाऊदे ... तुझी आई, तिला कधी वेळ काढून भेटायला गेलेली तू... " आजीच्या या वाक्यावर ' ती ' च्याकडे काहीच उत्तर नव्हेत. काहीही न बोलता तिने आजीकडे पाहिलं. उभी राहिली. आजीची पाठ थोपटली. आणि तशीच कानात हेडफोन लावून जरा पाय मोकळे करायला निघून गेली.
============================== ==============================
आकाश - सुप्री , एव्हाना शहरात परतले होते. विचार करावा तर हे विचित्र होते. कारण पावसाळा सुरु होतं होता आणि आकाश चे शहरात परतणे. यांची सांगड लागत नव्हती. त्याचे कारण सुप्रीच्या अटी.
अट क्र. १ = पावसात , जास्त करून धुवांधार पावसात फिरायला जायचे नाही. नाहीतर सोबत मला घेऊन जायचे.
अट क्र. २ = जायचे झालेच , काहीच पर्याय नसेल तर १ दिवस , जास्तीत जास्त २ दिवस जायचे आणि
अट क्र. ३ = मोबाईल सोबत ठेवायचाच.
या सर्व अटी मुळे गेले २ वर्ष आकाश कुठे गेलेलाच नाही. २ पावसाळे तर शहरातच गेले त्याचे. सांगायचे झाले तर फक्त २ दिवस , तेही शहरा जवळच्या "monsoon spot" वर जाऊन आलेला. सुप्री होतीच सोबत, कारण एकच.... तिला आकाशला पुन्हा गमवायाचे नव्हते.
तरी, आता सारेच नॉर्मल झालं होते. या दोघांची मने आणखी जवळ आलेली. ग्रुप तर होताच सोबत. संजना सारखी जवळची मैत्रीण. आकाश ... " जुन्या आकाश " सारखा नव्हता आता. 'शहरात दिसायचा' आता तो. शिवाय माणसासोबत बोलायला शिकला होता तो. निसर्गाचा सहवास त्याला आवडायचा. तरी मागील आठवणी अजूनही ताज्या होत्या. निसर्ग त्याला बोलवतं होता, निसर्गाने मारलेल्या हाका त्याच्या मनापर्यंत पोहोचत होत्या. परंतु सुप्रीचा विचार येताच मनाला आवर घालावा लागत होता. शेवटी , एकदा जाऊन भेटावे, सर्व गड - किल्ले... हे कधी पासून मनात घोळवत ठेवले होते. एका संधीची वाट बघत होता आकाश.
============================================================
तिने अंदाज लावला. घरातले एव्हाना झोपले असतील. दबक्या पावलांनी घरात आली. तिची सॅक तयारच होती. उचलली, निघणारं तर आजीने तिला आवाज दिला.
" पूजा !! " तिने मागे वळून पाहिलं. " न सांगताच जाणार होतीस का ?? " आजीने अडवलं तिला. पूजा वळली.
" काय आजी " ,
" निघालीस का.... असं विचारलं..." पूजा तशीच मान खाली घालून उभी. आजीने जबरदस्ती पूजाला खाली बसवलं.
" का पळते आहेस अशी... सर्वांपासुन... आवडत नाही का इथली लोकं... निदान , तुझे आई - वडील.. त्यांनाही विसरली का तू.. ",
" नाही आजी.... पण नाही आवडत त्यांच्याकडे जावेसे.. ",
" अगं पण .... बाकीचे तर आहेत ना... त्यांच्यापासुन तरी का दूर राहतेस.. " पूजा त्यावर काहीच बोलली नाही.
" ये .... बाहेर अंगणात बसू .. " आजीने बळेच तिला बाहेर अंगणात आणले. रात्रीच छान चांदणं आभाळात. त्यात मे महिन्याची अखेर, काही रेंगाळलेले ढगच चांदण्याच्या साथीला, सोबतीला हळूवार , कानात गुणगुणणारा वारा. आजीच्या दारासमोर छोटे पण छानसे अंगण. आजोबांची आवड. आता आजोबा नव्हते तरी आजीने सांभाळलं होते ते अंगण. चार-पाच प्रकारची , वेगवेगळ्या रंगाची फुले... सोनचाफ्याचा कालच्या फुलांचा पुसटसा सुंगंध अजूनही दरवळत होता त्या वातावरणात. पूजाला हे काही नवीन नव्हते. तरी आजी सोबत बसलेली.
" पूजा !! ऐकशील माझं.. नको जाऊस कुठे.. इथंही काल माझा वाढदिवस होता म्हणून आलीस आणि आता न सांगताच निघाली होतीस... " ,
" काय करू सांग... सांग आजी, त्या लोकांना काहीच फरक पडत नाही.... मी असल्याचा आणि नसल्याचा ही... आधी पासूनच तशी मला वागणूक मिळत आली आई - वडिलांकडून, मग मला का वाटते त्याच्याकडे जावे असे. ",
" मग तुला ते तसं कुठंही भटकत राहणे.... ते आवडते का... " पूजा आताही शांतच बसून होती.
आजीला काळजी होती. पण पूजाची काळजी सुद्धा होती. थोडावेळ कोणी काहीच बोललं नाही. " तुझ्या आजोबांना सवय होती, असं फिरत राहायची. पाऊस नाही आवडायचा, पावसाचे चार महिने तर नुसता राग राग करायचे पावसाचा. कामावर लक्ष असायचे तरी जेव्हा सुट्टी मिळेल तेव्हा जायचे फिरायला. त्यांचीच नात तू.... रक्तातच आहे. " पूजाला छान वाटलं ऐकून ते.
" आजी.. नको थांबवू मला..... जीव घुसमटतो शहरात..... आणि आता तर सवय झाली आहे हिरव्या रंगाची... इथे एक झाडं तरी नीट दिसते का... हिरवळ तर फक्त बागेतच दिसते... श्वास घेण्यास... शुद्ध हवा तरी कुठे आहे इथे... " ,
" बरं ... कधी निघणार.. " आजीने दीर्घ श्वास घेत म्हंटल.
" आता निघत होती पण उद्या जाईन. सकाळी... तुझा निरोप घेईन... " आजीला घट्ट मिठी मारली पूजाने.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
क्रमश:
